Born to be wild - Steppenwolf

Born to be wild


Mijn reis vervolgt zich in Noosa. Dit dorpje barst van de dikke villa's en kun je eigenlijk het beste vergelijken met het "Bloemendaal" van Australie. Dit is natuurlijk niet de reden dat ik hier ben ("hallo? Rijke, mooie vrouw? Wil je met me trouwen?"). Ik ben hier omdat ik de Everglades wil bezoeken. De Everglades is een moerassig gebied met veel kleine riviertjes en bomen die het water kleuren. Ik heb een dagtour waarbij je eerst met een boot over de rivier en meren vaart (vaak niet dieper dan 40 cm) om vervolgens een stukje zelf te gaan kayakken. Heel mooi gebied met veel groen, verschillende diersoorten enz. Zeker als je weet dat alleen Florida, USA ook een Everglades heeft.

De hostels in Australie zijn anders dan de hostels in Azië. Zo heb je geen persoonlijke stopcontact naast je bed, zijn de bedden wat minder stevig maar een van de grootste dingen die ik mis is toch wel de bumgun. De Bumgun zegt u? Jazeker! De Bumgun. Dit waterpistooltje richt u op de zogeheten bum na de grote daad, ff sproeien en klaar. Nooit meer het "vegen voor het leven principe". Zeker in mijn laatste hostel in Bali waarbij je een knopje indrukte en het slangetje zelfs uit de wc kwam. Hoefde je alleen je poeselige billetjes een beetje heen en weer te bewegen om schoon te worden. Helaas is dat vegen voor het leven principe wel aanwezig hier in Australië. Een waar gemis! "De bumgun was de shit!"

In Noosa heb ik verder niet zo heel veel gedaan overdag. Je hebt een strand maar de golven waren die dag helaas zo laag en ik voelde me ook nog ziekig. (Overblijfsel van Gili T waarschijnlijk). Nog wel gegeten met een foodblogster. Nou weten de meeste mensen van mijn voortreffelijke keuze, smaak en diversiteit van eten dus jullie kunnen je alleen maar voorstellen dat ik hier van genoten heb. (Oprecht, heb ik ook!).

Zoals ik al zei is er een verschil met reizen in Australië en reizen in Azië. Ik heb hier namelijk ook geen reisgevoel. Heel veel is gestructureerd. Zo kom je de Greyhound bus uit, staat er een shuttlebusje voor je klaar die je naar het hostel brengt en als je wat wilt gaan zien is het 9 van de 10x via een tour enz enz enz. In Azië besloot je soms per dag wat je ging doen. Huurde je ook nog eens een scooter om er naartoe te gaan. Australie is nog steeds prachtig maar ik mis wat.
Het kan ook liggen aan de medereizigers. De "backpackers" (ik zeg dit tussen aanhalingstekens omdat sommige een rolkoffer hebben.........) zijn mensen die meestal jong zijn, net van de middelbare school afkomen, Scandinavisch, Brits of Duits. Makkelijke reizigers zullen we het maar noemen. De meeste kunnen ook niet goed koken en afwassen is hun al helemaal wereldvreemd. Ik heb keukens gezien waar je het bestek niet eens van durft aan te raken. Meestal worden ze ook niet ontzettend goed schoongemaakt. Dit komt waarschijnlijk door de backpackers die er werken. Nou is de Franse slag mij niet onbekend (subtiele knipoog) maar dit is een Franse oorlog die ze toepassen. "Jakkie bah"

Veren in me reet steken momentje: van Engelse horen dat ik zo goed Engels kan dat ik woorden gebruik waar ze zelf niet opkomen of "straattaal" op de juiste manier gebruik. Bedankt tv voor het toelaten dat ik veel keek als ik niets te doen had.

Er zijn twee dingen die elke reiziger aan de oostkust zeker weten aandoet. Whitsundays vertel ik jullie later over maar Fraser island heb ik als eerste gedaan. Dit eiland dankt zijn naam aan een dame genaamd huppeldepup Fraser. Zij was op de terugweg van convicts in Australie droppen (elke Australiër heeft wel ergens een criminieel in z'n stamboom). Op de terugweg strandde het schip en moest d'r bemanning naar het eiland peddelen. Hier woonden toen heel veel aboriginals. Deze waren zwaar in de meerderheid en al gauw was alleen madame fraser over. Zij werd gevangen genomen en moest als aboriginals vrouw door het leven gaan. Aka veel werken, koken ed. Na 8 jaar werd ze bevrijd door een ex-convict en is daarna beroemd geworden door het schrijven over de aboriginals. Ik ga het eiland op een andere manier aandoen. Zo rijden wij in een konvooi van four wheel drives over de snelweg (strand) of flink zanderige paden van het eiland naar verschillende locaties. Heel gaaf om te doen. Lake Wally is een meer met veel kleine visjes die de dode huid van je voeten eten, lake Mckenzy is een meer dat puur uit regenwater bestaat. Doordat er alleen zoveel toeristen naartoe komen is het meer wel contaminated door zonnebrand. Indian head point is een mooi uitzichtpunten. Er ligt een schipwrak dat vroeger 10x groter is maar door de jaren heen ter verval is geraakt. Oa doordat de Australiërs het gebruikte als targetpractise tijdens WO2 enz. Er zijn alleen wel wat regels. Zo mag je niet in het vuur spugen en is fluiten vooral snachts verboden omdat de Aboriginals geloven dat dat kwade geesten aanlokt en ongeluk veroorzaakt. Ik heb een gebroken nagel opgelopen. Misschien had ik toch maar niet kort moeten fluiten tijdens die wandeling..?

Vanuit daar heb ik de bus gepakt naar Agnes water, town of 1770. Waarom het zo genoemd wordt? Weet ik niet. Wat is er te doen? Geen kut op scooteroo na. Met scooteroo ga je op een omgebouwde brommer die er uit ziet als zo"n Harley davidson plopper (toch een "wild, stoer momentje" de omgeving verkennen. Leuk om te doen maar niet heel speciaal als je het vergelijkt met wat je al gedaan hebt in Azië waarbij je soms dagelijks reed en ook wel eens de 120km per uur hebt aangetikt (sorry mam en pap, maar deed dat wel verantwoordelijk?). Je tikt namelijk max 70 op een trillende brommer in een konvooi van 30 personen. Veel mensen kunnen niet goed rijden wat de boel af en toe ernstig vertraagd en inhalen mag je uiteraard niet. Je krijgt nep tattoos en ziet veel wilde kangaroos wat nog wel iets goedmaakt. Eentje zag er zelfs bijzonder eng uit. Zo eentje waar je bang van wordt. Het "lieftallige beestje" zag er uit alsof het aan de anabolen zat, was groter dan ik en zat heel langzaam met z'n kaak z'n eten lekker dreigend weg te chompen als het ware. Als die mij met z'n poten een klein tikje had gegeven, had ik waarschijnlijk een paar meter verderop gelegen. Blij dat we snel voorbij reden alhoewel hij ons makkelijk had kunnen inhalen. Mijn keelontsteking is hier zo gaan opzetten dat ik naar de dokter moest. Vanwege Australia day was deze helaas dicht dus strepsils voor het leven genomen.

Airlie Beach was de volgende bestemming. Dit stadje heeft op een kunstmatige laguna, wat leuke barretjes en cafés niet heel veel te bieden maar de reden dat mensen hier naartoe komen is Whitsundays. Ik verbleef in een nomads hostel waar je werkelijk waar voor alles deposit moest hebben. Spul werd daardoor wel schoongemaakt maar het bleef rete irritant om elke x iets van 40 dollar aan deposit in te leggen voordat je uberhaupt kon gaan koken. En zoals ik al zei is koken nog best wel een dingetje voor de jonge backpacker hier. Het ergste wat ik gezien of meegemaakt heb is dat ik iemand popcorn met ketchup zag maken als avondmaaltijd. Ik heb een keer pasta ah la Lucas gemaakt, toen dat stond te pruttelen ben ik even naar de Australian open gaan kijken, kwam ik terug had iemand mijn macaroni van het vuur gehaald omdat het "zo lang op het vuur stond". Macaroni hoeft maar 11 minuten te koken. D"r staat een grote pan met pasta saus (ah la Lucas!) naast. Blijf godverrrdomme met je poten van mijn eten af! Afijn, niet al te veel heibel van gemaakt, had ik geen zin in. Whitsundays is een groep eilanden die je het beste kan vergelijken met Ha Long bay Tour in Vietnam. Je gaat wat baaien en stranden af om te snorkelen, hebt veel (en lekker) eten en savonds doe je gezellig met je eigen gekochte alcohol. (Goon voor de meeste mensen. Is goedkope vieze wijn). Ik zat op een Wings boot/catamaran en verwachte veel van deze tour. Je hebt veel verschillende boten en de ene is wat meer party hardy en de andere wat meer chille bille (geluid: badum tsssss). Ik zat op een beetje van beide boot. Helaas was de groep niet zo beetje van beide. Naast Whitsundays ligt namelijk een eilandresort genaamd Hamiltoneiland en van dat eiland waren 23 van de 30 mensen. Ze hadden een weekendje vrij en wilde keihard aan de zuip. Vind ik niet zon probleem dat zuipen maar het mengen in de groep was wat minder, ik was bijna zowat de enige backpacker en weinig diversiteit in nationaliteit. Ik heb me prima vermaakt voor zover mogelijk maar als de laatste dag een van de gasten 14! Beerbongs doet (bier in trechter gooien met slang en in 1x naar binnen gieten) en je vervolgens knock out gaat, dan vind ik dat toch een beetje jammer. Gelukkig maakte Whitheaven beach (veel verschillende waterkleuren door bijna puur wit zand) en snorkelen met turtles of mooi koraal veel goed! Als ik dan ook nog op de boot best verschroeid ben (hoe koud is het nu in Nederland?? :x) en ik savonds lekker hebben gestargazed was dit zeker een bijzondere trip!

Om even te kalmeren van de partygangers (denk je) ga je naar Magnetic island. Dit eiland is bloedje heet nu (gevoelstemperatuur is een graadje of 41) en als je geen auto huurt kun je ook niet veel zien. Zo had ik hier met Jurgen en Mark afgesproken en zijn we in twee dagen verschillende baaien, koala's en walabis gaan verkennen en hebben een wandelroute gedaan waarbij je verschillende ruïnes hebt van de tweede wereldoorlog als bescherming voor Australië (tegen Japan?). Voor de rest is alles in het hostel. Een heel chill zwembad en savonds feest met verschillende thema's. Zo hebben we bier bingo gespeeld (helaas niets gewonnen) waarbij er bij sommige getallen regels waren. Je moest een slok nemen of wie als eerste iets deed verdiende extra shit. Als de avond dan ook nog wordt afgesloten met gouwe ouwe hitjes, dan was dat een mooi feestje!

Nu ben ik in Mission Beach om iets te doen waarbij ik 7 kleuren schijt en tegelijkertijd heel veel adrenaline krijg. Kijkt u even mee naar een van de volgende Facebook post? :)