Kijken zij naar dezelfde maan (Soldaat-Nick&Simon)

De vorige blog eindige ik met enige ziekte. Iets dat ruim 40% of de backpackers krijgt tijdens zijn reis en ik hoorde helaas bij die groep. Gelukkig zat ik in een van de beste hostels die ik so far gehad heb. Goede bedden, klein zwembadje , hele mooie wc's en douches. Ondanks dat heb ik me toch wel flink verveeld. (Dank voor de mensen die ik heb kunnen bereiken). De groep Nederlanders die ik regelmatig trof hadden besloten door te gaan over de grens en ik wilde me beter voelen voor de Gibbon Experience. Tijdens die verveling kijk je wat meer om je heen en zie je bijvoorbeeld dat de maan een stukje gedraaid is en besef je dat je toch flink ver weg bent van Nederland.
Ik probeerde dus in het hostel beter te worden. En na weer een avondmaaltijd gehad te hebben en me daardoor beroerd voelende, werd ik door een lieve Thaise vrouw van het restaurant achter op haar scooter naar de dichtstbijzijnde farmacie gebracht. Na wat betere medicijnen en een nachtje slapen, kwam ik in gesprek met een Duitse (Beierse/Bayern) dame. Zij wilde ook de grens oversteken naar Laos en de Gibbon Experience doen (Althans moest haar eerst even overtuigen. De gibbon experience is niet goedkoop). Het is even flinke verademing om met een Duitse te praten. Mijn Engels is best goed maar als ik even het woord niet weet te omschrijven in het Engels, zeg ik het in het Nederlands, zij herkent het vaak dan weer in het Duits en zo komen we het gesprek wel door en ik leer ook nog een beetje Duits (drollenvanger broek is een hosenscheisserhose!! Of heel wat kinderliedjes zijn er ook in het Duits). En dat hebben we vooral ook gedaan. De busrit van Chiang Rai naar Chiang Kong duurt namelijk 3 uur, dan een tuktuk nemen maar de grens, grenszaken regelen en stukje per bus over niemandsland duurt nogal een poosje.
Mijn eerste hostel in Houayxay(Laos) heette Sabadiee. Dit betekent tevens hallo in Laos. Nadat we een kamer hadden geboekt, kwamen we op het balkon de groep Nederlanders tegen die zojuist terug waren van de Gibbon. Zij zeiden dat het een zware trip is, veel muggenbeten maar nog steeds helemaal waard. Diezelfde avond hebben we de expression Tour geboekt. Deze heeft de minste kans om een Gibbon te zien, meeste ziplines en duurt maar twee dagen. Helemaal perfect dus. Het kantoor zei dat we dat wij so far de enig waren die de tour geboekt hadden dus we wisten niet hoe groot de groep was. De dag erna bleken er uiteindelijk 12 mensen in totaal te gaan. Een hele leuke gevarieerde groep bestaande uit Nederlanders, Duitsers, Israëliten, Britten, Amerikanen, Australiërs en Nieuw Zeelanders. Je begint de Tour met een 3 uur durende hike en ik heb nog nooit van mijn leven zoveel gezweet. Zeik en zeiknat waren we. Elke 20 minuten neem je een pauze van 20 minuten om bij te komen en dan vraag je je elke x weer af waarom je dit doet... Zodra je de eerste zipline gaat doen verandert dit gelijk. Als je naar het volgende punt zoeft, vergeet je die zweterige hike. Het is geweldige om te beginnen tussen de bomen en het volgende moment ruim 50 tot 70 meter boven de grond heel snel over een kleine kabel te ziplinen en dit is ook wat we de rest van de dag gedaan hebben. Rond 15 uur kom je ziplinened bij je slaapplaats aan. Dit is een boomhut van ongeveer 4 Verdiepingen met een gigantisch mooi uitzicht. Zelfs de wc en de douche hadden hetzelfde mooie uitzicht hoog boven de grond. Die avond hebben we allemaal spelletjes gedaan en zijn rond 11 gaan slapen. Nouwja slapen.... Dat kwam er niet echt van want in de jungle leeft een insect (zie foto) dat een gigantisch schreeuwend geluid maakt. Gelukkig duurde dat niet de hele nacht dus ik heb heerlijk geslapen.
De volgende ochtend kun je kiezen of je weer meegaat met een zipline of gaat chillen tot het ontbijt. Drie maal raden welke ik koos! Na het bezoeken van de dikste boom van Laos, (6 westers mensen of 12 Laos) hebben we ontbeten en zijn ziplinened van de berg af gegaan. De langste zipline was 540 meter en je vliegt bij deze vrij laag over de rivier. Erg grappig om een koe omhoog te zien kijken terwijl je net voorbij komt. Ik heb een paar ziplinen met een gopro gefilmd maar internet is traag at the moment dus moet even uitzoeken hoe ik die gemakkelijk online kan zetten.

Eenmaal terug in Houayxay hebben we nog 1 nacht geslapen in het Sabadiee hostel zodat we op onze gemak de slowboat naar Luang Prabang konden nemen. Deze inmiddels beroemd onder de backpackers slowboat gaat met 20 kilometer per uur in twee dagen naar Luang Prabang over de Mekong rivier (moca kleurtje). Het leuke hieraan is, is dat je heel veel mensen leert kennen omdat iedereen letterlijk en figuurlijk in hetzelfde schuitje zit. Het grootste gedeelte is namelijk backpacker. De tussenstop is in Pak Beng. Dit dorpje is vooral gebouwd rondom het toerisme en de roeiwedstrijden die toevallig onze dag werden gehouden. Na een heerlijke slaap zijn we nog 7(!) uur gaan varen. Ondanks de snelheid die af en toe vervelend kan zijn, geniet je wel van het mooie landschap. Geleidelijk zie je het platte land van Houayxay veranderen in het bergachtige landschap dat je vooral kent van de foto's van Vietnam. Eenmaal in Luang Prabang aangekomen, hebben we een hostel geboekt met zwembad!

Luang Prabang is vooral beroemd vanwege de Kuang Si watervallen. Deze helder blauw watervallen bestaat uit meerdere lagen, sommige kun je in zwemmen en heb je boomstammen waar je af kunt springen, en aan het einde heb je een hoge waterval die je naar boven kunt hiken. Bovenin is het water nog rustig dus uiteraard hebben we (ik, Duitse dame, Duitse vent, twee Nederlanders en twee Israelites) daar ook even gezwommen. Heel mooi om te zien en het zal moeilijk worden om deze waterval te overtreffen! De rest van de dag hebben we in het zwembad gelegen en zijn "s avonds naar Utopia gegaan. Dit is de place to be voor een gezellig drankje. Utopia ligt aan de rivier en heeft een volleybalveld en heel veel kussen dus iedereen ligt vooral gewoon gezellig te liggen. Helaas sluit ook dit rond half 12 waarna bijna iedereen nog naar de bowlingbaan gaat. Heel leuk om enigszins teuts te bowlen, maar ik heb het voor elkaar gekregen om ontzettend veel spairs te gooien!

Vandaag gaan we weer door naar Vang Vieng. Deze stad staat vooral bekend om het tuben op de rivier met af en toe een barretje bezoeken en eindeloos Friends afleveringen bekijken.. Ik weet nog nog of ik naar Vientiane ga of gelijk door naar Vietnam naar de Sapa Rice Fields.

Tot binnenkort!