Good morning, Vietnam! (Robbin Williams)

Vandaag gaan we weer door naar Vang Vieng. Deze stad staat vooral bekend om het tuben op de rivier met af en toe een barretje bezoeken en eindeloos Friends afleveringen bekijken.. Ik weet nog niet of ik naar Vientianne ga of gelijk door naar Vietnam naar de Sapa Rice Fields.

Om bij Vang Vieng uit te komen moet je vanuit Luang Prabang een minibus nemen. Nadat we werden opgehaald bij het hostel en werden gedropt bij een tempel(?), bleek al gauw dat het proppen zou worden in het busje. De weg naar VV was al niet beter. Op de berg reden we door de slechte wegen 15 km/h met veel bochten. Ik kon enigszins slapen maar stoorde me zo aan het op elkaar zitten voor een lange tijd dat ik eigenlijk daar begon te twijfelen of ik dit wel wilde naar Hanoi. Doordat ik naar het zuiden van Laos ging, werd de afstand naar Hanoi groter en uiteindelijk had ik dan iets van 30 uur totaal in de bus moeten zitten omdat er geen verbinding naar Sa Pa was, wat ten westen van Hanoi ligt. Na die lange rit kwamen we eindelijk snachts aan in VV. De twee Nederlanders voelden zich niet helemaal top en hadden behoefte aan een eigen kamer. Ik en de Duitse dame hadden een ander hostel geboekt. Eenmaal bij de locatie aangekomen (door een iets te donker straatje) bleek dat die nog in aanbouw was! We werden doorverwezen naar het hotel/hostel aan de overkant van de straat. Via de slecht Engels sprekende staff kregen we een 8 persoonskamer.. Opzicht niet erg ware het niet dat de kamers niet op slot konden (lastig als je uitgaat of veel moet achterlaten vanwege het tuben), er een creepy guy sliep en ik me, mede door de slechte recensies van het hotel op de applicatie hostelworld me totaal niet op me gemak voelde. Na contact opgenomen te hebben met de anderen konden wij een tweepersoonskamer in een prima hotel krijgen waar de deuren van op slot konden! VV is verder een bijzonder plaats. Veel backpackers komen ook om het tuben wat inhoudt dat je met een band de rivier afgaat en af en toe een barretje aandoet. Een tijd geleden waren er 12 barretje open, maar doordat mensen te ver dronken waren, er ook mensen zijn verdronken.. Daarom zijn er nu minder barretjes open die elkaar per dag afwisselen. We besloten vroeg te gaan zodat we lekker lang de tijd hadden. Want als je later dan 18 uur bent, moet je een boete betalen. (Erg makkelijk geld verdienen voor hun als je dronken was). Bij het tuben kom je twee soorten mensen tegen. De Aziaten met zwemvesten die geen enkele bar aandoen of backpackers die het op een zuipen zetten. Vandaag behoorde ik tot de laatste categorie. Wij waren de eerste mensen op het water en zodra er een bar is, wordt er een zware fles met een touw er aan uitgegooid zodat je jezelf naar de kant kan trekken. Ik kan je vertellen dat we allemaal aardig wat op hadden. Bij elke bar doe je een nieuw drankje en dat gaat zo de hele dag door. Na een heel dag gezellig te hebben gedaan, kwamen we om 18 uur ongeveer aan. Snel naar huis gegaan om alle troep van ons af te spoelen en te gaan eten. De Place to go in VV is de Sakurabar. Iedereen gaat hier vrolijk verder met drinken, ballonnen lachgas nemen en dansen. Dit sluit dan weer om 12 uur waarna er nog een enkele tent open is. Ineens hoorde wij dat er ook nog een Jungleparty was waar je per tuctuc naartoe gebracht kon werden. Aangezien dit maar 1x per week is, konden wij dit niet afslaan en uiteindelijk kwamen we in een tuin met vooral techno muziek, kampvuur en vuurdancers. En dat is VV eigenlijk. De hele stad bestaat rondom het tuben en uitgaan, maar het komt allemaal wat vies en under construction over. Er is geen tot nauwelijks cultuur of je moet alle friendsafleveringen in een restaurant kijken onder cultuur rekenen. Het landschap is mooi maar wordt eigenlijk verstoord door de stad. Tuben is leuk en als je in Laos bent en de kans ervoor hebt; doen, maar om nou te zeggen dat ik dit nu van mijn bucketlist kan afhalen is wat groot gezegd.

De dag erna wilden we de bus naar Vientienne gaan boeken en tot mijn schrik kwam ik er achter dat ik mijn paspoort niet had. De Duitse dame had nog honderdduizend tips maar ik met mijn ADD kende mezelf en na mijn tas te doorzoeken, bleek deze nog bij het eerste crappy hotel te liggen (sorry mam :D). Deze busrit was gelukkig heel wat comfortabel en na weer een lange rit kwamen we aan bij het hostel. Vientienne heeft naar mijn mening ook niet veel te bieden, maar het was wel fijn om te weten dat er een AirPort in de buurt was. Ik was namelijk een beetje klaar met Laos en ondanks dat ik zwaar heb zitten twijfelen om met de groep mee te gaan naar de "4000 islands" in zuid-Laos, wilde ik erg graag naar Vietnam. Mijn VISA die ik al in nl had gehaald ging tevens ook in. Het afscheid met deze groep viel me wel een beetje zwaar. Alle mensen met wie ik so far gereisd heb of dingen mee heb ondernomen, daarvan wist ik dat ik ze nog tegenkwam of dat ze in een stad waren waar ik naartoe ging. Die heb ik dus nog vaak gezien, maar van deze groep was er een gedeelte dat ik niet meer zou zien. Een heel gek gevoel voor me. De twee heren zouden uiteindelijk naar Cambodja gaan om vervolgens naar Thailand te gaan. De Duitse dame zou via Cambodja naar Vietnam gaan om deze van zuid naar noord te reizen. Grote kans dus dat ze "der eersten Dutchie" nog dus zou tegenkomen ergens in het midden van Vietnam. Nadat we de eerste avond vooral naar golden oldies hebben geluisterd en hebben zitten kaarten. (Bullying, pesten op z'n Engels) heb ik de avond erna afscheid van ze genomen.

De dag erna heb ik zelf de hele dag in het zwembad gelegen met twee andere Nederlanders (potjes toepen ook gespeeld uiteraard!) ben ik savonds met hun in een uurtje naar Hanoi gevlogen! Een taxi van de AirPort krijgen was nog wel een gedoe maar het hostel waar ik zat was helemaal hartstikke prima. Nadat we op straat in Hanoi gebarbecued hebben en gevraagd hebben naar wat Vietnamese woorden (xin chào is hallo, lijkt op Sint jou. Cam on is dankjewel, lijkt op jamai die step right up zing -come on! En yo is proost, denk aan bra-vo) zijn we gaan slapen. Ook in Hanoi sluit alles om 12 uur. Later heb ik gevraagd hoe dat komt en schijnbaar was er een politiehoofd wiens zoon is vermoord tijdens het uitgaan en zodoende een avondklok heeft ingesteld.
De dag erna had ik afgesproken met wat Nederlanders met wie ik al even gereisd had en ben ik lopend er naartoe te gaan. Hanoi is een leuke stad om te zien maar er is niet veel te doen. Vooral heeeeeeeel veeeeeel scooters. Rome is er niets bij en oversteken is echt een kunst. Ik heb geleerd dat je je niet moet aanpassen aan hun rijgedrag, zij passen hun rijgedrag aan, aan jou en dan kun je de straat oversteken... Met enige wantrouwdheid en logisch nadenken wel. The old quarter of Hanoi bestaat vooral uit veel kleine winkeltjes met al hun waar op straat, overal krukken omdat iedereen op straat aan een tafeltje eet.

Diezelfde avond zou ik per nachtbus naar Sa Pa gaan. Deze stad ligt in het noord westen van Vietnam en is vooral bekend vanwege z'n plateaus aan rijstvelden. De nachtbus was prima te doen, maar vooral beetje krap, maar vooral het kaartspelletje presidents and assholes gespeeld en wel lekker geslapen. Het uitgaan van de bus was weer wat minder. Ik had er niet bij stil gestaan dat deze stad inmiddels zo toeristisch was dat de klederdracht die ze hebben, vooral aangedaan wordt voor de toeristen. En deze mensen vallen je lastig met tours zodra je de bus uitkomt. Het weer in Sa Pa is ook nog eens koud, nat maar vooral mistig. Toen ik in het hostel aankwam was het uitzicht alleen maar wit dus ik begon er een beetje van te balen. Diezelfde dag heb ik met andere een scooter gehuurd om naar een waterval te gaan. Na de Kuang Si Waterfalls stellen deze alleen nogal teleur. Het maakt het er ook niet beter op dat je geld moet betalen voor het neerzetten van je scooter en als je dat niet wilt, je gelijk brutaal wordt weggestuurd door een vent die die vertikt om Engels te praten. Alles is gedaan omtrent het verdienen van geld. Ik begon de moed een beetje te verliezen vanwege het weer en de mensen.. Gelukkig hadden twee Nederlandse dames van Ayutthaya me overgehaald voor een 1 daagse trekking naar de rijstvelden en dat was het absoluut waard. Het was hard aan het regenen, het was mistig, modderig, en dirty maar bij de aanblik van de velden neem je die met alle liefde toe. We hadden een goed engels sprekende, maar kleine gids en ondanks dat er veel witte wolken hingen, kon je als je geduld had, tussen de mist soms in de verte kijken en ontzettend veel mooie rijstvelden zien. Na een tijdje de vallei in te lopen, kwamen we bij een dorpje aan waar werd uitgelegd hoe ze van de planten in de omgeving de kleren maken en wat de beste tijd is om te komen (rond juli-augustus). Helaas begon het daarna heel hard te regenen waarna mijn eigen arme kleine parapluutje ook niet meer hielp. Een van de Nederlandse dames wilde haar olifant broek uitwringen maar in de poging die uit te doen, kreeg ze een flinke scheur in d'r broek! Ik "als gentleman zijnde" heb haar toen mijn hosenscheisserhose geleend omdat ze niets anders bij zich had ;) En dat was later ook wel nodig! De hele trip liepen er al veel vrouwen in klederdracht (soms 20 jaar en met een baby op hun rug) met ons mee. Na de lunch ga je namelijk over een modderpat bovenlangs de rijstvelden en dat het al zo geregend had hielp absoluut niet mee. Ik had de bergschoenen van mijn vader aan, maar ben toch meerdere malen bijna uitgegleden. Andere mensen van de groep waren minder gelukkig en hadden de rest van de hike bruine billen. Die vrouwen bleken heel behulpzaam door ons heel vaak bij de hand vast te houden en zeggen waar we onze voeten moesten neerzetten. Op een gegeven moment had ik twee vrouwen die mij hielpen. Ding was alleen dat zij op slippers veel steviger leken te staan en met een flinke snelheid die modderige, slipperige berg op en af gingen wat het niet veel makkelijker maakte. Erg fijn dat behulpzaam zijn maar helaas bleek toch weer in het einde dat ze spullen wilden verkopen of zeiden dat ze ons geholpen hadden, er graag wat voor terug wilden. Al met al en ondanks het weer raad ik iedereen hier naartoe te gaan als je in Vietnam bent. De rijstvelden geven soms een rare sprookjesachtige sfeer met al hun verschillende kleuren.

Diezelfde dag heb ik weer de nachtbus genomen naar Hanoi en heb de Ha Long Bay Tour geboekt van 3 dagen. Ha Long bay is compleet anders dan Sa Pa. Deze bergen omringt door water staan centraal voor Vietnam en hier wordt dan ook gretig gebruik van gemaakt! De dag erna moest ik me melden om 8:00. Er zaten al wat mensen beneden en op het eerst gezicht leek dit geen erge groep te zijn maar het had wel een redelijk hoog "sausagefest" gehalte. Tevens leek de groep ook niet heel erg groot. Mogelijk had dit te maken met de weersvoorspelling? Eenmaal in de bus kwamen er steeds meer mensen bij en het sausagefest niveau werd al verlaagd maar het English native speaking level werd juist weer verhoogd. Daar heb ik niets tegen maar deze mensen praten sneller Engels en mompelen soms wat meer. Vooral als er ook nog een Iers, Welsh of ander accent bij zit. Ik moet dus meer mijn best doen om het gesprek af en toe te volgen maar red me wel. De busrit duurt vier uur maar onderweg kwam er iets vervelends op ons pad. Door een moesson zou de Tour voor die dag niet doorgaan! Na veel discussie kwamen we tot de oplossing dat we zelf een hostel zouden zoeken in ha long en dan zouden aansluiten met de Tour van de dag erna, hopende op beter weer
Zo gezegd zo gedaan, hostel binnen gelopen en wie kom ik daar tegen? Nederlanders! Altijd die Nederlanders. Ze zijn overal. Deze heren ben ik in Bangkok tegengekomen en her en der ook sporadisch gezien. Zij hebben een motor gekocht en rijden zelf door. Dit is iets wat veel mensen doen, maar ik vertrouw mezelf daar nog niet mee. Samen met hun heb ik via stream gekeken hoe Nederland won van Kazachstan maar toch uiteindelijk niet doorging naar het EK.

De volgende ochtend sloten we aan bij de andere groep en gingen we op weg. De bergen van Ha Long Bay zijn heel bekend en dat heeft ook z'n redenen. Je hebt ineens namelijk allemaal bergen met allemaal zee er omheen. Na een tijdje gevaren te hebben kwamen we aan bij de heavenly caves. Dit is weer een grot met allemaal stalagmieten enz. Daarna hebben we een heel mooi stukje gevaren waarbij ik elke x moeite had. Aan de ene kant wil je de hele tijd foto's maken en aan de andere kant wil je gezellig doen en drinken met de andere. Na hier een soort van gulden middenweg in gevonden te hebben kwamen we aan bij een drijvend vissersdorpje om te gaan kajakken. Ik had in Hanoi een waterdichte zak gekocht dus dacht mijn camera mee te kunnen nemen. Paar leuke foto's gemaakt en algauw waren we het kayakken beu en zijn we terug gegaan naar het schip om te zwemmen. Althans zwemmen... Meer van het dek (7-ish) meter afspringen. Ik wilde daarna de foto's van het kajakken uploaden op mijn iPad maar tot mijn schrik had mijn camera heel veel keuren. Hij accepteerde geen SD kaarten meer... Daar kon ik verder niet veel doen dan hem in een bak met rijst gooien en door te gaan met de rest. Die avond lagen we met twee schepen naast elkaar en hebben veel (drank) spelletjes gespeeld en gewoon gezellig naar muziek geluisterd op het deck.

De volgende ochtend namen we afscheid van een paar mensen die maar 1 nacht geboekt hadden. Wij gingen verder over het grote eiland naar cap da om daar het volgende schip te nemen. Na een uurtje varen kwamen we op een plek waar je weer van een rots kon springen. Deze was alleen 13 meter hoog. Je moet dus goed in het water komen (wat ik niet helemaal deed) want ik heb mezelf toch even moed moeten inspreken! Na een redelijke klim over hele scherpe rotsen, landde ik wel op mijn voeten maar omdat ik mezelf in een kleine hoek had gezet landde mijn billen ook op het water. Het voelt nu alsof ik de hele dag mijn billen heb lopen trainen in de sportschool.

Als laatste zouden we doorvaren naar freedom island. Dit eiland bestaat uit enkele gebouwtjes met een groot gebouw met 1000 hangmatten, aan beide kant een strand, volleybalveld en veel andere dingen. Heel mooi om te zien. Ondanks dat de zon niet vol scheen, was het een verademing daar te zijn. Die avond werd er gevolleybald, gedronken, gezongen, rondom het vuur gezeten, heb ik een salsadans geleerd van een Spaanse, Maleisische woorden geleerd enz. Het enige wat nog ontbrak was de sterrenhemel te zien zonder enig stadslicht maar dat komt nog wel goed. Ook heb ik plankton gezien dat licht geef als het beweegt. Nog niet zoveel dat het uit zichzelf beweegt als de golven aankomen op het strand, maar wel flink wat sparkles!

De dag erna werden we vroeg gewekt om alweer terug te gaan. In deze vier uur durende bustocht heeft iedereen vooral geslapen, maar heb ik nog wat gegevens uitgewisseld met een Australiër uit Sydney voor een rondleiding en een Maleisisch uit Kuala Lumpur. Mogelijk dat ik hier ook nog een nachtje naartoe ga als ik naar Indonesië vlieg. Het grappige was dat zij me ook het verschil uitlegden als een Nederlanders Engels praat en iemand van native Engels. Wij vertalen ons Nederlands naar het Engels maar daardoor komt het wel over maar gebruik je net niet altijd de goede woorden die een helse wel gebruikt. Ik kan nu even geen voorbeeld geven haha.

Momenteel ben ik weer in Hanoi, camera ligt bij de reparateur (vingers crossed maal 10000000) en ga ik morgen op weg naar Ninh Binh en ik heb er zin in!