En het regent... (Zonnestralen!!)

Op een dag tijdens mijn studie kwam het besluit
Noem het dapper, noem het vluchten maar ik knijp er tussenuit (voor 8 maanden)
Nu Meer dan een week geleden landde ik in Bangkok met meer vrijheid, spanning, stress en geluksmomentjes dan me lief was en nu wist ik het ineens weer...

Oh-oh-oh even rustig ademhalen, oh-oh-oh het lijkt alsof het regent (stress) als altijd
Maar het regent, en het regent zonnestralen (geluksmomentjes) ...

Dit liedje kwam in me op toen ik alleen met een fietsje door Ayutthaya (spreek overdreven uit als een Duitser; Are you tired, jah?) aan het fietsen was. Deze stad 80 km ten noorden van Bangkok valt het beste te vergelijken met het Forum Romanum in Rome. Allemaal oude Ruïnes van tempels met kapotte Boeddha beelden. Het was voor mij als leek backpacker nog best wel een onderneming om hier te komen..

Zo werd ik die dag wakker in mijn eerste hostel. Toen ik wakker werd zag ik dat mijn buurman bij mijn voeteneinde zich er niet bewust van was dat ik wakker was en lekker porno op z'n telefoon aan het kijken was. Ik kon doodleuk alles zien en gelukkig had hij wel allebei z'n handjes boven de dekens.. Omdat ik de toeristenstroom wilde vermijden en mezelf even moed moest inpraten voor de volgende stap, drong het me echt pas door toen ik de sleutel inleverde dat ik meer afhankelijk van mezelf was. Je hebt tenslotte geen uitvalsbasis. Vol goede moed liep ik door naar het treinstation en moest denken aan wat ik ooit eens op internet gelezen had. Mensen die in een "enge" situatie zaten, moesten doen alsof ze Steve Irwing zijn. Deze karakteristieke dierenliefhebbende Australiër had een hele bekende manier van doen. "Zet Australische accent op": "Right, im now in a big, stinky city called Bangkok full of weird people and dark alleys and im gonna explore one. And if i see a weird looking creature, im gonna poke it....With a stick!" Het maakt het rondlopen af en toe lekker luchtig :)
Het treinstation was van mijn hostel ongeveer 20 minuten lopen en als je dan een backpack op je rug hebt en een rugtas op je buik voelt dat best zwaar aan. Gelukkig verlies je met gemak 5 kilo aan zweet dus dat compenseert lekker. Kaartjes kosten 15 bath (voor twee uur treinen!!) ging gelukkig heel makkelijk en ik belandde in een derde klasse treinrit naar Ayutthaya. Niet heel comfortabel en met uitzicht op de sectie: monks/elderly/disabled maar met een vriendelijke lach willen de locals je nog wel eens aanspreken en helpen om op het juiste perron uit te stappen. En dat was ook wel nodig! Waar je in Nederland over het algemeen wacht totdat iedereen er uit was, kwam ik niet verder. Voor me wilden mensen de trein in en achter me de trein uit. Ik was even bang dat de trein weer zou gaan rijden. Pas toen ik duidelijk liet merken dat ik een backpack bij me had, kon ik er uit terwijl ik de backpack boven mijn hoofd tilde. Nadat ik nieuwe Nederlanders leerde kennen, backpack gestored had, treinkaartje besteld had, (Trein eerder dan Nederlanders dus moest sneller Ayu verkennen) fiets heb gehuurd, pondje ben overgestoken, na vriendelijk lachen bij een winkeltje een hele kaart kreeg met uitgeschreven route ben ik gaan fietsen. Links fietsen is ontzettend wennen! Gelukkig betrapte ik me er maar 1x op het fietsen aan de verkeerde kant. Het navigeren tussen het verkeer is af en toe nog wel zoekende maar als je je gedraagd als een Thai dan gaat dingen toch stukken sneller... Ayutthaya is voor mij een aanrader. In een half dagje heb je het wel gezien en sommige delen heb ik overgeslagen omdat ze voor elk kleine ruïne een beetje geld vragen. Thaise mogen gratis, foreigners niet. Het mooie vind ik vooral dat ze heel veel maquettes hebben gemaakt waarbij je zag hoe het in al zijn glorie er uit zag.

En tijdens deze fietstocht kwam ik tot een bepaalde ingeving. Ik weet niet waarom, misschien omdat het weer eens begon te regenen terwijl je je een seconde later weer compleet verbrand en kapot zweet (regenseizoen), maar ik kreeg Acda en de Munnik in mijn hoofd. Ik (zeker als ADD-er, superhandige kwaliteit..) kan als een malle piekeren over van alles en nog wat en dat heb ik ook zeker gedaan voor en tijdens deze reis, maar tussen al die "buien" regende het achteraf gezien vooral zonnestralen. Mooie momentjes, kleine dingetjes. En als er een hele pittige regenbui kwam, weet ik ergens diep van binnen dat er nog genoeg mooie zonnestralen komen (heeeeel diep momentje ;)) ik ga de gibbon experience en tuben in Laos, genieten aan het strand in Vietnam, geschiedenis bekijken in Ankor Wat, leren duiken op Koh Toa, mijn ouders achterna op hun reis in Indonesië, zingen in het opera huis in Sydney en onder de sterrenhemel slapen, bungeejumpen van 134 meter in Nieuw Zeeland en wandelen door the Shire...

Na deze mooie gedachtes werd ik weer ff met beide benen op de grond gezet door het volgende spanningsmomentje (denk aan Steve Irwing, denk aan Steve Irwing...!) de nachttrein (prima geslapen!) naar Chiang Mai en daar een hostel vinden. De Nederlanders in Ayu zeiden dat ze een hostel met zwembad voor 4 euro per nacht hadden geboekt. Nadat ik eerst keek naar Julie guesthouse (vol) ben ik per taxi hier naartoe gegaan. (Deejay guesthouse met zwembad!) hier in dit hostel heb ik geleerd hoe Thaise mensen mijn naam uitspreken;"helslog". Tip: opdringerige taxi's vermijden en zoeken naar de achterste want die dringt niet zo aan. Sowieso zijn de mensen hier veel chiller. Ik was van plan om naar een tempel te gaan diezelfde dag maar omdat het een speciale ceremoniële dag was voor de tempel ben ik rondje Chiang Mai gaan doen. Het mooie is dat hier alles te lopen is. Zo waren we al vrij snel bij een tempel waarvan ik dacht dat er wassen beelden stonden. Later werd me verteld dat dit reeds overleden monniken waren die snel met speciale was zijn "gemadame tusseauds". Daarna naar het zwembad gegaan en heerlijk afgekoeld. Diezelfde avond zijn we naar een leuk eet markje gegaan, spelletjes gespeeld ("excuse me, do you have some pen and paper to write on?" "You want white rice?" "No, write, not rice!") en zijn uitgegaan in Chiang Mai. Grappig dat ze hier bij de clubs op een bordje hebben gezet;" no ladyboy". Oprecht kun je het soms niet zien.

De dag erna had ik afsproken met twee Nederlandse dames om wel naar de tempel genaamd Wat Phrathat Doi Suthep te gaan. Het verhaal bij deze tempel (kort maar krachtig) is dat er ooit eens een bot is gevonden. Deze behoorde volgens de legende bij Boeddha, het bot brak, een gedeelte werd op de rug van een olifant bevestigd, de olifant liep in drie dagen de berg op en viel dood neer, waarna mensen zeiden dat het een teken was en de tempel bouwden. Dus dat ja.. Deze dames hadden allebei genoeg scooterervaring waarna het ritje naar de tempel achterop helemaal geen probleem is. Hier heb je ook een schitterend uitzicht over Chiang mai en helaas moet ik bekennen dat ik ook een drollenvanger Thaise broek heb gekocht (zonder olifantenprint!!) omdat ik soms in tempel kleding over de knieën aan moet hebben. Om elke x in een spijkerbroek (warm!!) te wisselen is ook weer zo'n gedoe. Na dit zeer de moeite waard uitstapje ben ik weer gaan zwemmen waar ik al snel uitgenodigd werd voor een balspelletje in het zwembad.

Ik ben op tijd naar bed gegaan want ik werd de dag erna opgehaald voor een Elephant Sanctuary! Chiang Mai heeft inmiddels veel bedrijven waar olifanten worden opgevangen die eerst op een verkeerde manier werden ingezet voor het toerisme. Je gaat niet op een olifant rijden, maar verzorgt er eentje. Ik had in NL al eentje gevonden, en ondanks dat ik toch een andere koos in Thailand was deze zeker niet minder! Tot mijn verrassing bleek ik de enige te zijn die dag. Ik had de hele dag dus mijn eigen privéolifantje! Dit bedrijf (Elephant Sanctuary) ligt op 1.5 uur rijden van Chiang Mai en ik werd in het hostel opgehaald door Lucy. Deze man(!) was overduidelijk een ladyboy in hoe hij zich gedroeg. Onderweg bleek hij (of zij?) bijzonder gecharmeerd te zijn van mij. "You like spicy food?" "No not really" "you are a spicy boy, i like dutch boy".. Right...haha. Eenmaal bij de jungle afgezet te zijn liep ik met de gids (Foon) naar beneden en kreeg daar een hele uitleg over de natuur en de jungle ("zet David Attenburough stem op") Right, this lovely elephant is an Indian elephant, 54 years old en she weighs around 3 to 5000 kilo. She really likes bananas and she eats this and That Because iTS a good medicine for her or she really likes it. You see this plant? You can eat it, you see this ant? You can eat it! (Ja ik heb een levende rode mier gegeten). De gehele dag ben je dus eigenlijk voor de olifant aan het zorgen. In het Thais heette de olifant "de grote vriendelijke". Ze was alleen wat traag en dat kwam door het wisselvallige weer waardoor ze wat lui was. Ik heb de olifanten geknuffeld, ingesmeerd met modder, gewassen enz enz. Zeker omdat ik alleen was, heel gaaf om te doen. Vandaag heb ik een rust dagje en morgen ga ik alweer naar Pai! Dit stadje is vooral bekend als hippiestadje en heeft mooie natuur dus ik ben zeer benieuwd!