When we walk in fields of gold - Sting

Youll remember me when the west wind moves. Upon the fields of barley.

Als we vroeger met het gezin op vakantie gingen dan hadden mijn ouders altijd een standaard paar CDS voor onderweg mee. The best of Sting, fields of Gold 1984 - 1994 was daar eentje van. Altijd als ik daar dus nu nummers van hoor, heb ik
het reisgevoel. Nu dacht ik als kind dat hij altijd zong over Bali in plaats van Barley... In ieder geval heb ik die naam dus vaak gehoord (gedacht) en nu ben ik er zelf maar daarover meer..
Bij mijn vorige blog was ik gebleven in koh samui. Enkele dagen na de full moon party. Ik heb daar de bus genomen naar Krabi. Die naam heb ik al vaak genoeg voorbij horen komen. Veel mensen die alleen Thailand aandoen vliegen vaak van of naar deze bestemming om in aanraking te komen met het zuiden van Thailand. De tocht zelf was best lang en ik was inmiddels gewend aan volle schepen, maar deze was vrijwel helemaal leeg. Ik heb er in totaal ook 8 uur over gedaan en kijk daar niet meer van op. Eigenlijk gek als je het met Nederland vergelijkt waar ik 2 A 3 uur nog wel eens te lang vind. In principe heb ik Nederland dus op en neer gereden om in krabi aan te komen. Krabi zelf wordt vooral gebruikt als vertrek plaats naar andere eilanden/steden. Ik zat hier in het pak-up hostel (aanrader) En heb met een Amerikaan en een Duitser (so far zijn Duitsers, Britten en Nederlanders de meest voorkomende backpackers) de tiger temple beklommen. Hiervoor moet je 1237 treden beklimmen (zweten!) maar krijg je wel een adembenemend uitzicht over krabi. Helaas was het weer heel wisselvallig en als het regende, regende het heel hard! Gelukkig niet tijdens de klim.. Dag erna naar Riley beach gegaan. Mooi stukje strand maar vooral heel duur en ik was nog geen 5 seconden in het water of het begon alweer te regenen. Gelukkig droogt de zon je zo op als die weer begint te schijnen. Het blijft ontiegelijk warm.
Tijdens een reis verander je. Je gaat dingen anders zien, anders op reageren en ben ergens ook stiekem benieuwd of mensen dat thuis ook vinden.. Wat misschien een klein dingetje is maar me zelf is opgevallen is dat ik vaak mijn duim opsteek, zeggende dat iets oke is (kan met een lichtelijke sausje sarcasme worden overgoten) maar sinds de duikcursus is met oke teken veranderd in het duik oke teken. Logisch maar had het niet verwacht dat het zon automatische zou worden haha. Efin, na Krabi de boot naar PhiPhi gepakt. PhiPhi staat ook bekend om zijn blauwe zee, witte stranden, vieuwpoints en uitgaansleven. Iets wat PhiPhi veel bekender heeft gemaakt is de film "the beach" met Leo DiCaprio. Dit beroemde stukje strand zit op een klein eilandje naast PhiPhi. Je moet er alleen 400 bath(!) voor betalen om aan land te gaan. Ik heb die hele trip niet gemaakt. Heb vooral aan het strand gelegen en uitgegaan. Zwaar leven ook..

Na enkele dagen hier een zwaar leven te hebben gehad ben ik terug gegaan naar Krabi en heb een vlucht geboekt voor Kuala Lumpur. Ik was eerst van plan om naar Sumatra te vliegen maar heb dit vanwege verschillende redenen (oa bosbranden) omgezet. Toen ik in Krabi was, liepen er echter veel mensen met een T-shirt Rond waarop "bike for dad" stond. De "dad" is de koning van Thailand en 5 december is zijn verjaardag. Een speciale dag dus waar ik zelf niet heel veel van heb meegekregen.

Vlak voordat ik vertrok heb ik nog een kerel gezien waar ik in Ha Long Bay een gesprek mee heb gehad. Hij herkende me gelukkig niet (vond het een flapdrol maar dat terzijde). Enkele dagen later hoorde ik het nieuws dat hij vermist was toen hij een gratis boottocht had gekregen naar PhiPhi, hij schijnbaar is gekidnapt en zijn familie heeft kunnen bellen dat hij van ze hield en ze nooit meer zou zien. Bizar natuurlijk ware het niet dat hij enkele dagen later terug gevonden is op het strand. Zover ik heb begrepen, had hij z'n baard afgeschoren en was hij op zoek naar een baan op PhiPhi. Een gevalletje van langer willen reizen maar om je familie daar op deze manier mee te confronteren is toch wel ff iets te erg..

Anyways! Kuala Lumpur dus. Of in de volksmond KL geheten. Hier trof ik Ilvy. Haar heb ik samen met Laura leren kennen in Ayutthaya. Laura was inmiddels al naar huis en Ilvy spendeerde haar laatste dagen in KL. Zij was er al een geweest en heeft me vooral door de stad rondgeleid. KL is een leuke stad, veel warenhuizen worden afgewisseld met kleine of grote foodstreets. Een warenhuis heeft zelfs een hele achtbaan erin waar we ook gretig gebruik van hebben gemaakt. Het gekke is alleen dat je constant kerstmuziek hoort. Het is natuurlijk die tijd van het jaar maar om dit mee te maken als je in tanktop rondloopt, graadje of 30, meezingend met let it snow, let it snow en walking in a winterwonderland.... Heel raar gevoel. KL heeft ook een bekend gebouw genaamd de Petronas (Twin) torens. Deze is ongeveer even groot als de Empire state building en valt van ver al te zien. De plek om uit te gaan in KL is barstreet die bijna parallel loopt aan foodstreet. Maleisische mensen dansen weinig, mannen zijn best ingesteld op zichzelf optutten en en net zoals de mannen lopen de vrouwen vooral in groepen rond. Na KL ben ik door gaan reizen naar Singapore. Ik had een wat luxere bus maar moest daardoor wel over land de grens over. Dit was een van de strengste die ik in mijn leven heb meegemaakt. Constant onder begeleiding. Veel vragen. Alles uitpakken en met een papiertje vegen voor traces of explosives. Uiteindelijk maar een grote glimlach opgezet en vertellen over wat ik al gedaan en wat ik ervan vond. Positieve energie geeft positieve energie zullen we maar zeggen. Ik was ook nog eens de enige Europeaan aan boord dus de hele bus moest ook nog eens op mij wachten. Singapore heeft een goed metrosysteem. Er zijn verschillende haltes zoals little India en little China. Indiase mannen zijn over het algemeen behaard. Ik werd gelukkig dus minder aangestaard dan toen ik met mam in Peking was. Chinezen hebben over het algemeen geen beenhaar en ik.... Wel. Ik werd daar dus uitgelachen maar viel hier door die reden niet op. Wel vind ik het zelf af en toe nog moeilijk om kleine Aziatische oma's te verwarren met kleine Aziatische jongetjes. Vaak hebben ze dezelfde kapsels. Ik zat in een hostel genaamd green kiwi. Erg gezellig met een dakterras. In gesprek met een Engelse geleerd dat een ezelsbruggetje in het Engels mnemomic device wordt genoemd. Was al langer opzoek naar dat woord..
De eerste dag besloot ik little India en little China te gaan. Ik ben hier snel vertrokken omdat de meeste littles op elkaar lijken en zelfs de winkels in de littles allemaal hetzelfde verkopen.. Na een dagje te hebben rondgewandeld ben ik vervolgens naar de zoo te gaan. Normaal doe ik dit niet zo snel, zeker vanwege de Europese prijzen, maar dit scheen een van de betere te zijn. Ik heb die dag ook 234 foto's gemaakt. Dat zegt denk ik wel genoeg..
De dag erna was het gelukkig beter weer. Samen met twee Duitsers ben ik naar Marina Bay en Garden by the Bay gegaan. MB is een van de bekendste al dan niet bekendste gebouw van Singapore. Dit hotel bestaat uit 3 gebouwen die bovenin verbonden zijn met wat iets lijkt op een schip. En op dit schip heb je een infinity pool. Heel gaaf om te zien. Helaas moet je 400 Singapore dollars betalen om hier een kamer te hebben. Je kan wel van het uitzicht genieten. De ene x moet je alleen betalen en de andere x niet. (25 sd). Als je zegt dat je naar boven komt voor een drankje hoef je die fee niet te betalen. Uiteindelijk zijn we gegaan voor een Belgisch biertje dat evenveel was als de entreefee. We kregen een drankje met hetzelfde al dan niet veel beter uitzicht! Nadat we gewacht hadden op de duisternis om te stadslichten te zien, zijn we naar de garden by the bay gegaan. Deze futuristische tuin heeft een aantal hele grote metalen bloemen en omdat het natuurlijk kerst is, werden er ook kerstliedjes gespeeld met speciale lichtjes... Blijft gek
Singapore is een stad vol regels. Niets op straat gooien, kauwgom is verboden, no jaywalking. Ik weet niet of iemand de film Equilibrium heeft gezien maar in de film controleert de regering ook wat mensen doen. Daar moest ik heel erg aan denken. Alles is gestructureerd en gecontroleerd. Mss handig voor een Add-er zoals ik maar had regelmatig het gevoel op mijn tenen te moeten lopen. Ik kon eerder weg van Singapore maar had afgesproken Pia hier te meeten. Met haar heb ik door Laos gereisd en zij was net van Indonesië via Singapore op weg naar huis. Erg leuk om haar weer eens te zien na iets meer dan 2 maanden. Voordat zij kwam ben ik nog even rond gaan lopen door de botanische tuinen van Singapore. Een leuke aanrader maar ik denk dat het seizoen beetje verkeerd was. Veel planten waren niet volledig aan het bloeien maar als je tijd wilt spenderen zou ik hier zeker naartoe gaan. Desnoods kom je alleen maar voor de Skwuirreltjes die je ziet rondlopen. De dag erna kwam Pia aan voor een nachtje en ben gids gaan spelen. Nu Pia naar huis ging, kwam ik tot het besef dat ik in de fase ben gekomen dat mensen naar huis gaan. Mensen doen de golden triangle of Indonesië. Niet heel vaak samen. Meestal doen ze er 3/4 maanden over en gaan dan naar huis. Ik heb nog 4-ish maanden te gaan.... Holy fuck..
Samen met Pia ben ik naar Singapore Airport gegaan. Zij vloog eerder en het is absoluut geen last om hier eerder te zijn. Er valt genoeg te doen daar. Ik ben gevlogen naar Jakarta en heb het verschil gelijk gemerkt. Ik had al het een en ander gehoord van mijn ouders over hun reis maar om er nu zelf te zijn is toch wel gek. Ik wilde niet in Jakarta blijven en heb gelijk de trein geregeld naar Yogyakarta. Op de bus werd ik al gelijk aangesproken door een jongen die graag Engels wilde oefenen (gevraagd wat dankjewel in het Indonesisch is, terima kasi, drie maal kaas, si?) en terwijl ik naar het treinstation reed viel me al op hoe vies Jakarta is. Zeker in vergelijking tot Singapore haha. Veel mensen vragen waar je vandaan komt en alle kinderen vinden je interessant. Aapjes kijken tot de max. Nou ben ik wel wat gewend vanuit Peking maar nu liep ik alleen rond. Je merkt ook dat Nederland veel historie heeft met Indonesië. Er zijn verdwaalde woorden zoals apotek, reparasie, taksi, polisi enz. Ik kwam vroeg aan per trein in Yogyakarta. De eerste dag daar heb ik een scooter gehuurd en ben naar het waterkasteel gereden. Dichtbij daar in de buurt en volgens goed geloof wordt je wens vervuld als je hier geblindeerd in een rechte lijn tussen de bomen loopt. Iets wat vrijwel onmogelijk is. Het waterkasteel behoorde tot het plek waar de sultan zich bevond. Het gebouw bestaat uit enkele zwembaden met een toren. In de zwembaden konden zijn kinderen, vrouwen en concubines zwemmen. Deze sultan hield natuurlijk ook wel van een feestje met vrouwen maar om tussen de vrouwen geen jaloerse gevoelens te laten ontstaan, gooide hij een bloem naar beneden in het water en bij wie de bloem landde, diegene werd uitgenodigd bij de sultan voor.... Een feestje.... Met de sultan. Geen zwaar bestaan voor hem lijkt me. Ik werd door twee studenten (giechelen tot de max) die Engels wilde oefenen rondgeleid naar het volgende gebouw wat een verborgen moskee was. Deze werd schijnbaar gebouwd om het islamitisch geloof uit te oefenen zonder dat de Nederlanders dit wisten. De spreker (imam?) stond in het midden van het complex en het gebouw was als het ware om hem heen gebouwd. Een verdieping voor vrouwen en een verdieping voor mannen. Door het ronde gebouw werd zijn stem geëchod zodat iedereen hem hoorde. Daarna nog naar een ruïne gegaan waar vroeger de familie van de sultan zich bevond. De dag erna ben ik met een Amerikaan en Brit naar Borobudur gegaan via een local
Bus. Dat de trip er naartoe langer er over deed dan Borobudur zelf laten we maar even in het midden. Hier krijg je en mooi doekje om, moet je even een tiental x op de foto's met mensen voordat je de temple zelf hebt beklommen. Borobudur kun je vooral aan de domes bovenop herkennen waar Buddha"s in verstopt zijn. Volgens legende krijg je geluk als je ze aanraakt, dus dat heb ik ook gedaan. We kwamen laat terug waarna we naar een lokale dutch bar zijn gegaan... Heb nog nooit een frikandel goddelijk genoemd maar god wat was ie lekker na zon lange tijd! De dag erna weer een scooter gehuurd om naar het paleis te gaan. Deze viel me enigzins tegen. Weinig tot geen Engelse uitleg. En op wat gebouwen na niet heel veel gezien. Er zit nog een heel complex achter maar dat krijg je uiteraard niet te zien omdat hij er zelf waarschijnlijk nog inzit. Een andere temple in Yogyakarta is Prambanan. Deze lijkt veel op Ankor Wat maar het verschil zit hem in detail. Nadat je de entree hebt betaald, doekje om hebt gekregen, paar x met mensen op de foto bent gegaan (vooral in je eentje met een baard val je ernstig op!) Ben ik het complex gaan verkennen. Wat me het meeste opviel was dat heel veel gebouwen op hun plek in stukken ligt. Waarschijnlijk vanwege een aardbeving maar elke gebouw heeft een Boeddha er in. Op de terug weg van de tempel werd ik gelijk weer geconfronteerd met mijn Nederlands. Een vent die fluiten verkocht, begon het Wilhelmus te spelen..

Ik wilde graag Mount Bromo beklimmen maar vanwege vulkanische activiteiten was deze dicht en om dan een reis van 19 uur te maken om op Bali uit te komen was me dus iets te veel van het goede. Heb daarom mijn lieve mams gevraagd of ze een ticket kon boeken voor me omdat ik het internet hier niet altijd vertrouw. Me op het vliegveld nog wel even doodgeschrokken omdat ik dacht dat mijn naam werd omgeroepen ivm een controle van de bagage. Bleek uiteindelijk alleen te gaan om iemand die Crucas als achternaam had..
Vliegen naar bali. Crukas, Lucas
Via andere backpackers had ik in Bali gehoord van een hostel genaamd "capsule hostel". Toen ik hier was aangekomen heb ik wat mensen ontmoet. Met hun ben ik de dag erna naar de Pura Tanah Lot temple gereden. Bijna iedereen die naar Bali gaat, heeft deze tempel wel op de foto. Deze valt alleen te betreden slangetje water laag genoeg staat nadat we rond gelopen hadden, paar x op de foto zijn gezet (iemand had blauw haar, maar ik moest er regelmatig bij gaan staan) zijn we terug gereden. Diezelfde avond had het hostel een bus geregeld voor Uluwatu. Ik dacht om de Monkey dance te zien bij zonsondergang (ja ouders, ga ik nog een x zien) maar het bleek een surfspot te zijn met bijbehorende bar. Hele gave tent en vond het ook jammer om weer weg te gaan. Dat we in de bus op de terugreis heel veel golden oldies hebben gezongen en ik complimenten heb gekregen vanwege mijn kennis van golden oldies (thnx top 2000 en ouders) maakte het wel ietsje beter
De dag erna met wat mensen van het hostel naar Ubud vertrokken. Ubud is in principe het culturele hart van Bali. Toevallig waren Mark en Jur hier ook en ben met hun gezellig gaan borrelen. De dag erna zijn we met z'n alle naar Monkey Forrest gegaan. Dit is eigenlijk de Apenheul van Bali met een lichtelijke religieus tintje. Vooral ook brutaler. Dag erna met wat mensen een scooter gehuurd en gaan touren over het eiland. Allereerst de ricefields. Zelfde principe als in Sapa alleen zijn de rijstvelden nu veel meer in bloei. (Lange leven de popping colour functie op mijn camera). Daarna doorgereden naar de Tirta Empul Tempel. Hier in de tempel kun je je van je zonden reinigen door je hoofd via een speciale manier onder meerdere stralen te houden. Ons Lucasje is dus nu geheel zonden vrij... Als laatste naar de Gunung Kwai tempel. Deze tempel ligt er naast en is niet heel boeiend ware het niet dat een groot gedeelte is uitgehakt van de muur. Daarna snel terug gereden naar het hostel. We hadden namelijk Mount Batur geboekt voor de sunrise. Deze vulkaan is ongeveer 1700 meter hoog en had in 2000 z'n laatste uitbarsting. Snachts werden we om 0200 opgehaald van het hostel om uiteindelijk met zaklamp in onze hand de berg te beklimmen. Dit ging nog wel enigszins lastig omdat je in principe gewoon in een oude lavageul naar boven klimt. Veel rotsen dus. Eenmaal bovenop hebben we de zonsopkomst bekeken, genoten en waren om 10 uur weer terug in het hostel. Ik zit nu ook bij het zwembad op 24(!) december dit te typen met een graadje of 31 in de zo'n wachtend op de tropische regenbui... Gekkigheid. Binnenkort ga ik naar Gilli T, een klein eiland ten oosten van Bali. Nieuwjaar vieren. Duiken en uitgaan. "Zwaar leeeevuuuuuuuuh"